The Lakonia Series

Η Λακωνία είναι από εκείνα τα μέρη που δεν θα ακούσεις ποτέ χλιαρή άποψη. Ποτέ. Ή την μισείς ή την λατρεύεις, πολύ συχνά και τα δύο μαζί ταυτόχρονα. 

Επειδή σκοπεύω να ασχοληθώ αρκετά μαζί της, θα σας δώσω ένα μικρό preview, αν και είπα ότι θα έγραφα για τις Πύλες του Άδη. Είναι που είδα όλες τις φωτό μαζεμένες τώρα και έπαθα έναν ντουβρουτζά νοσταλγικό.

Λοιπόν, έχουμε και λέμε.

Η Λακωνία δεν λες ότι έχει και οργιώδη βλάστηση (πλην Ταϋγέτου και Πάρνωνα κι αυτό όχι παντού), αλλά έχει πολλές ελιές. Αν είχαν σημαία, την ελιά έπρεπε να βάλουν πάνω.

Επίσης, θα μπορούσαν να βάλουν στην εν λόγω σημαία την κοτρώνα ή την φραγκοσυκιά. Αυτές κι αν αφθονούν στην Λακωνία.

Καλέ, τελικά έχουν σημαία! Και μάλιστα, την κρεμάνε παντού. Ωστόσο, κάποιος θα έπρεπε να τους ενημερώσει ότι η ελληνική επανάσταση τέλειωσε προ πολλού.

Χμμμμ... το 1821 ήταν οπωσδήποτε σχετικό το σημαιάκι.
Σήμερα, ειδικά κρεμασμένο στα τυχαία γιαπιά και στα  water sports,
sorry κιόλας, αλλά το δούλεμα είναι τουλάχιστον αναμενόμενο.

Τέλος πάντων...

Στην Λακωνία όμως υπάρχει και το πιο ωραίο μεσαιωνικό χωριό της Ελλάδας και, μα τι παράδοξο αλήθεια για την χώρα, το έχουν συντηρήσει μια χαρά. Με σεβασμό. Απίστευτο. Να συλληφθούν άμεσα όσοι χαλάνε την πιάτσα.

Στην Λακωνία μπορείς να κολυμπήσεις και να λιαστείς στην ωραιότερη παραλία της Πελοποννήσου - όπου βέβαια, κάνουν φιλότιμες προσπάθειες τα τοπικά λαμόγια οι τοπικοί παράγοντες να την απαυτώσουν αλλά τους ξεμπροστιάζει πάντα ο ΣΚΑΪ που έχει τεράστιες οικολογικές ευαισθησίες.

Επίσης, στην Λακωνία μπορείς να κάνεις και καμία σπονδή στον Ποσειδώνα. Τώρα, άμα σας ικανοποιήσει το αίτημα, τι να σας πω δεν ξέρω, δεν τα πιστεύω κι αυτά πολύ-πολύ (καθόλου δηλαδή). 

Τέλος, υπάρχει και το Γύθειο για το οποίο θα γίνει ειδική μνεία.

Εμ βέβαια, τόσο σκουπίδι δεν μπορεί  να μείνει έτσι, ασχολίαστο.

Όπως καταλάβατε, η Backpacker έχει μια μάλλον love/hate σχέση με την Λακωνία. Θα την εκθειάσω και την καταβαραθρώσω όσο της αναλογεί.

Και τώρα πάω να γράψω για τις Πύλες του Άδη.